چندی پیش باید برای یک امتحان کتابی را می خواندم به نام "شاهنامه از دستنویس تا متن" هر چند که بعد این کتاب از فهرست منابع آن آزمون حذف شد اما از خواندنش پشیمان نشدم و اگر حال و فرصتی دست دهد دوباره میخوانمش. نویسنده کتاب جلال خالقی مطلق است. معروف است که فردوسی سیسال بر سر سرایش شاهنامه عمر گذاشت و خالقی مطلق در تلاشی چهل ساله متن شاهنامه را از میان انبوهی نسخه های خطی ویرایش کرد. در باب این ویرایش می توانید مطالب خوبی را در اینترنت ببینید. امروز که دوباره کتاب را ورق می زدم دیدم در برخی جاها خالقی از موضوع اصلی کتاب خارج شده و درباب اهمیت شاهنامه بحث کرده است. برخی از جملات او را می آورم : "شاهنامه از نظر فصاحت بیان و ایجاز و توازن بین لفظ و معنی در ردیف بهترین نمونه های شعر فارسی است و از نظر هنر داستان سرایی داستان هایی چند از آن در ردیف شاهکارهای ادبیات فارسی و جهان است و در ایران هیج اثر ادبی را نمی شناسیم که در میان توده های مردم تا حد داستانهای شاهنامه نفوذ کرده باشد. شاهنامه فرهنگ اخلاق و سلوک ایرانیست شعار اخلاقی شاهنامه عفت در پندار و رفتار و گفتارست و از بزرگترین آموزشهای آن طرز سلوک و رفتار با خویش و بیگانه و دوست و دشمنست. اهمیت ملی این اثر یکی در این است که افتخارات گذشته و حماسه نیاکان مردم این سرزمین را حفظ کرده است دودیگر در اینکه نگذاشت تا زبان فارسی که در عهد او هنوز نوزادی بیش نبود مانند بسیاری از زبان های شرق نزدیک طعمه زبان عربی گردد و سدیگر در اینکه از راه این زبان مقدار زیادی از شیوه تفکر ،حکمت و جهان بینی ایرانی حفظ و منتقل گردیده است"1.

1- شاهنامه از دستنویس تا متن انتشارات میراث مکتوب 1390، صفحات 221 و 222